Erken dönemlerinden bu yana modern bilgisayar hafızası, özellikle de RAM, temel bir problemle boğuşmak zorunda kalmıştır. Bu bellekler, üzerlerinde depolanan veriyi elektrik enerjisi kullandığı sürece hatırlamaktadır ancak gücü kestiğinizde, üzerlerine belirli bir sırada dikkatlice yazılmış olan "0" ve "1" sayı dizelerinin silindiği gözlenir. Bu sorunu gidermek için her ne kadar "disk" ya da "bant" kullanılması mümkün olsa bile, bunların RAM'a oranla olumsuz yanları bulunmaktadır. Bunlar arasında öncelikle bu tip depolama yöntemlerinin çok daha yavaş olması gelmektedir. Bunun yanı sıra disk ve bant gibi depolama yöntemlerinin çalışması için gerekli olan motorlar ve diğer hareket eden parçaların daha fazla elektriğe gereksinimi vardır. Son olarak bu parçalar hassas olduklarından onları fazla sallamaya gelmez. Bu sorunlar, flaş bellek adı verilen depolama yönteminin icadı ile birlikte ortadan kalkmıştır.
1967 yılında Simon Sze ve Dawon Kahng, üzerindeki programlanmış durumu, gücünün kesilmesine rağmen unutmayan bir transistör geliştirdi. Bu transistörlerin programlanması, "kayan geçit transistörü" olarak çevirebileceğimiz ve normalde elektrikten izole edilmiş bir bölüme elektron yüklenmesi ile sağlanıyordu. Güç kesildiğinde bu elektrik yükü muhtemelen yıllarca bozulmadan sabit bir şekilde kalıyordu.
Her ne kadar bu belleklerin üretimi yapılmış olsa da, üretimi hem zor hem de pahalıydı. 1980 yılında Toshiba'da görevli olan Fujio Masuoka, bu alanda önemli bir yenilik yaptı. Halihazırda varolan belleklerdeki en karmaşık noktanın, her bir bellek hücresinin birer birer temizlenmesinin gerekli olduğu verinin temizleme aşaması olduğunu fark eden Masuoka, yeni bir bellek tasarladı. Onun bu yeni tasarımında bellek hücreleri birbirine bağlıydı ve verinin silinmesinin gerekli olduğunda tüm veri çabucak silinebiliyordu.
Masuoka'nın flaş bellek adını verdiği depolama ürününün üretimi oldukça ucuzdur ve günümüzde pilinin bitmesi ya da aşırı hareketli ortamlarda bulunması muhtemel olan cep telefonu, dijital kamera ve müzik çalarların tamamında kullanılmaktadır. Kapasite arttıkça, birim başına maliyet azaldığından gün geçtikçe bu bellekler, alışılagelmiş sabit disk sürücülerinin ve bant sürücülerin yerini almaktadır.