Aplikatörlü tampon 1929'da Dr. Earle Haas (1888-1981) tarafından icat edildi. 1931'de patent başvurusu yapılan tasarım, pamuk tampon içeren daha büyük bir tüp içerisinde bulunan dar bir tüpten oluşuyordu. Dar tüp büyük boruya itildiğinde tampon vajinaya yönlendiriliyordu. Tamponun altından ise kolayca çekilebilmesi için kullanılabilecek bir ip parçası sarkıyordu.
Adet akışı için tek kullanımlık tapalar kullanımı, yumuşatılmış papirüsden tamponlar icat eden eski Mısırlılara kadar uzanır. Yıllar geçtikçe, kadınlar eldeki malzemeleri kullanmaya başladılar: Bunlar Roma'da yün, Japonya'da kağıt, Endonezya'da bitkisel lifler ve Afrika'da ise çim ruloları idi.
Haas, Tampax adını ticari marka olarak kaydetti. 1934'te Haas'ın patentleri bir grup yatırımcı tarafından satın alındı ve Tampax Satış Şirketi'nin doğmasına yol açtı. Şirketin en önemli katkısı, konseptin kadınlara en iyi nasıl pazarlanacağını bulmaktı. Fikir hızla popülerlik kazandı ve kadınlar tamponun, geleneksel hijyenik kadın pedlerine kıyasla pek çok avantajını fark etti: kıyafetler altında görünmüyorlardı ve yüzme gibi aktivitelerde kullanılabiliyordu.
Yıllar geçtikçe tamponlar kadının vücutlarına daha verimli bir şekilde uyum sağlamak için geliştirildi. 1976'da Kansas Üniversitesi'nde anatomi profesörü Dr. Kermit Krantz tarafından genişletilebilir bir tamponun patenti alındı. Kadınlar için, tamponlar özgürlük ve konforu sembolize etmeye başladı, ancak ürün gelişimi süresince tartışmaların odağı oldu. Çok uzun süre bırakılan tamponların, toksik şok sendromuna neden olabileceği, bunun da Staphylococcus aureus toksinlerinin kan dolaşımına bırakıldığı konusunda sağlıkla ilgili endişeler ortaya çıktı.