Bioetanol, yüksek oktanlı bir alkol olup bitkisel yan ürünlerin şeker ve nişasta bileşenlerini fermente etmek suretiyle elde edilebilen yenilenebilir bir enerji kaynağı olup, özellikle petrol ve diğer sıvı yakıtlara önemli bir alternatif olarak gösterilir. Otomobil endüstrisinde ilk kullanılan yakıtlardan birisi olan bioetanol (ya da kısaca etanol), II. Dünya Savaşı sırasında özellikle Almanya, Birleşik Devletler, Brezilya ve Filipinler tarafından yoğun olarak kullanılmıştır. Savaştan sonra bioetanolün yerini daha ucuz olan petrol tabanlı yakıtlar almıştır.
Brezilya, 1973 yılında beliren petrol krizinden sonra, amacı benzin ile kullanılabilecek bir tür yakıt geliştirmek olan Brezilyalı Alkol Programı (PROALCOOL) sayesinde dünyanın bioetanol lideri konumuna geldi. Bioetanol kaynağı olarak şeker kamışı kullanılıyordu ve projenin 1975 ile 1979 yılları arasındaki ilk aşamasında şeker fabrikalarına hemen yanıbaşına damıtma tesisleri inşa edildi. Projenin ileriki aşamasında ise kendi kendine bu yakıtı üretebilen fabrikalar inşa edildi.
1979 yılında İran Devrimi'nin hemen ardından ham petrolün fiyatının aşırı yükselmesinin ardından Brezilya, kendisini petrol ithal etmeyen bir ülke haline gelmeye zorladı ve Brezilya hükümeti, araba üreticilerinden tümüyle etanol ile çalışabilecek araba motorları icat etmesini istedi. Bu motorlardan ilki, Fiat tarafından 147 adı verilen modeldi ve Fiat'ın Brezilya'da bulunan bir alt şirketi tarafından üretildi.
PROALCOOL programı 1980lerde petrol fiyatlarının düşmesinin ardından popülerliğini yitirdi ve 1990larda etanol kıtlığı sebebiyle bir miktar daha azaldı. Ancak 1990ların sonundan beri tümüyle bioetanol ile çalışan arabaların satışlarında yükselme gözlendi.
Etanol üretiminin karbon ayakizinin ne olduğu konusunda tartışmalar sürmektedir. Yapılan araştırmalar, bioetanol üretimi için gereken işgücünün ve enerji ihtiyacının oldukça yüksek olduğunu gösteriyor. Bu sebeple bir gün bioetanolün yerini diğer başka alternatif yakıt kaynaklarının almasına kesin gözüyle bakılıyor.